….. เราไม่เคยรู้เลย ว่าเรามีที่มาอย่างไร และเคยเป็นใครมาในอดีต… เราเกิดมาแต่ตัว มือเปล่า แต่จริงๆแล้ว เราไม่ได้มามือเปล่าเลย ทุกคนต่างสืบสันดานมาจากกรรมเก่าทั้งนั้น …
…. ผมไม่เคยรู้หรอก ว่าสิ่งที่ติดตัวมาพร้อมๆกับการเกิดของผมคืออะไร และทำไมผมจึงมีของเก่าเป็นแบบนี้ๆ ทุกๆวัน จะต้องพบเจอ ปะทะ กับพลังงานอันลึกลับ มองไม่เห็นตัวด้วยตาเปล่า แต่รู้ด้วยจิต ว่ามีใครๆ อยู่โดยรอบๆ เต็มไปหมด…. แต่พอจะดู จ้องๆสักหน่อย มันก็วิ่งหนีไปซะอย่างงั้น…
… ผมจึงเริ่มสงสัยในตัวเอง… Who am I ????…. และเอกลักษณ์ พุทธคุณอันเป็นทิพย์วิเศษสุดที่จะต้องฝึกฝนเพื่อพบเจอของเก่าตัวเอง หรือ My Unique คืออะไร?? เหตุใดที่ฝ่ามือทั้ง 2 ข้างถึงมีเปลวไออ่อนๆ ออกมา ยังกับไอร้อนของไฟที่กระทบอากาศ….สุดท้าย ค้นไปก็เหนื่อย ช่างมันดีกว่า
… ผมเคยกลัวผี แต่บัดนี้รู้แล้ว ว่าผีเป็นยังไง … รู้แล้ว ยังไงล่ะ… ไม่เห็นมีประโยชน์อะไร ขอให้ยกเก้าอี้ช่วยก็ไม่ได้…ไม่มีประโยชน์อันใดที่จะไปทึกทักว่า ฉันจะจับเธอมาลงไห เอาไว้ใช้หลอกคนอื่นๆ … จะว่าไป พวกผีนี่น่าสงสาร… ตอนเกิดเป็นมนุษย์ ไม่รู้กฏแห่งกรรม พอเป็นวิญญาณ เป็นเพียงกลุ่มพลังงาน จะกินต้มยำ หรือส้มตำอร่อยๆก็ไม่ได้ .. ไม่เหมือนคน .. กินได้แค่ภพภูมิเท่านั้น … พอจะขอหวย เขาก็วิ่งหนี .. ผีไม่รู้เรื่องหวยก็มี … เลิกกลัวไปเลย เพราะกฏแห่งกรรม และธรรมชาติต่างสร้างสรรค์ กฏวิญญาณมาดีแล้ว
.. ฝนย่อมตกลงฟ้า มาลงสู่ดิน กฏนี้คือธรรมชาติที่สร้างสรรค์มา จะฝึกวิชาที่ไหน จะสามารถทำให้ฝนตกย้อนเมฆได้ ไม่มีหรอก… เมื่อเกิด ก็ต้องมีอยู่ แล้วดับสลายไป ..
จึงได้ข้อสรุปง่ายๆว่า จะเห็นผีสาง พลังอันใด สุดท้ายก็ต้องมาหุงข้าวกินที่บ้าน เกิดมาทั้งที ก็ขออยู่อย่างมีความสุข ตามความพอเพียงดีกว่า …ปล่อยให้ธรรมชาติ เค้าจัดการกับสิ่งที่เหลือกันเอาเอง
Advertisements
